Wie ben ik?

Hallo, Ik ben Steffie en studeer aan de Katholieke Hogeschool Sint - Lieven. Momenteel zit ik in mijn derde jaar Bachelor lager onderwijs. Het is mijn droom om met kinderen aan de slag te gaan, hun wegwijs te maken in het leven en hun plezier te doen beleven in het leren. In deze blog neem ik jullie mee in mijn muzische ervaringen en activiteiten.

Naam:  Steffie Schuddinck

Verjaardag:   21/11/1993

Sterrenbeeld:  Schorpioen

Broer(s)/zus(sen): een oudere broer David

Favoriete vak op school:  Wiskunde en beweging

Hobby:  Dozen versieren

Lievelingssport: Fitness en Zumba

Lievelingseten:  Scampi's

Ik hou van: Kinderen!

Mijn grootste droom: Juf Steffie worden!

Leerlingenauditie Lokeren

Achtergrondinformatie

De muziekschool te Lokeren houdt af en toe leerlingenaudities. Als gewone toeschouwer kan je hier gratis een kijkje komen nemen. Leerlingen van verschillende leeftijden stellen dan hun stukje voor. Hierbij komen er 4 instrumenten aan bod: altviool, viool, piano en harp.

Reden

Voor onze muzoblog wou ik ook een voorstelling muziek meepikken. Stephanie, een goede vriendin en medestudent aan de hogeschool stelde me voor  om eens een kijkje te komen nemen. Stephanie speelt zelf viool en ik had haar al eerder aan het werk gezien.

Het bezoek

Tijdens het bezoek stond ik met open mond te kijken en te luisteren hoe kinderen tussen 8 en 12 jaar hun muziekstukje brachten. Het was fantastisch om te zien hoe zij een groot en moeilijk instrument, zoals bijvoorbeeld een harp, konden bespelen. Ook de andere instrumenten  behoren toch tot de moeilijkste klasse muziekinstrumenten.

Conclusie

Ik ben verwonderd uit de repetitie gekomen. Het was fantastisch hoe ook jongere kinderen deze instrumenten bespeelden. Dergelijke repetities vind ik wel eens de moeite om met de leerlingen te bezoeken. Zo leren ze de verschillende instrumenten kennen en misschien kan het hun wel inspireren om er zelf één te leren bespelen.

Vooropgestelde doelen

( Gedeeltelijk) behaalde doelen:

1. Openstaan voor het muzische en al onze zintuigen gebruiken om muzische ervaringen nog intenser te beleven.

Tijdens de demonstratielessen in het eerste leerjaar hebben we veel voorbeelden gekregen van hoe we de verschillende zintuigen moeten aanspreken in een muzische les. Zo denk ik aan de les over het thema winter die we in het zesde leerjaar moesten geven. 

Ook tijdens de muzische lessen kregen we hierbij hulp en bruikbare tips. Luisteren naar muziek en ondertussen tekenen welk gevoel we daarbij krijgen, het voelen aan de structuur van bepaalde objecten,… Ook ik heb gemerkt dat het aanspreken van zoveel mogelijk zintuigen kan helpen om een muzische activiteit te stimuleren. Ik probeer tijdens de didactische stage deze lijn dan ook door te trekken. Vóór deze opleiding had ik daar totaal geen idee van en stond ik hier niet bij stil.

2. Impressies en ervaringen uitdrukken vanuit onze eigen leefwereld

De manier waarop je naar het leven kijkt, hoe je je voelt bij een bepaald idee of situatie en dat uitdrukken in een muzische activiteit? Vóór deze opleiding was dit gegeven voor mij erg onbekend. Naarmate de opleiding vorderde werd ik ondergedompeld in het hele muzogebeuren. 

Tijdens de muzovakken kreeg ik vaak muziek te horen waarbij ik een tekening moest maken hoe ik me voelde bij dergelijke melodieën. Tijdens de lessen bewegingsexpressie leerde ik mijn gêne overwinnen en me te laten gaan op de muziek of bepaalde ideeën. Tijdens de lessen beeld maakte ik mijn eigen werk waarin mijn eigen persoonlijkheid tot uiting kwam.

Impressies en ervaringen vanuit mijn eigen leefwereld kwamen vanaf nu op de voorgrond, kwamen tot uiting in plaats van dat ze verstopt werden.

3.  Beseffen en aanvaarden dat de smaak en de stijl van mensen verschilt

Vóór deze opleiding kende ik alleen maar “knutselen”. De juf of meester deed iets voor en iedereen deed het zo goed mogelijk na. Knutselen moest mooi zijn en iedereen moest het voorbeeld van de leerkracht zo goed mogelijk evenaren. Wanneer ik in het eerste jaar van deze opleiding kwam, was muzo totaal onbekend. Vooral bij beeldopvoeding moest ik even aan het idee wennen. En eerlijk gezegd vond ik sommige werken niet zo mooi. Uiteindelijk begon ik na een half jaar aan het idee te wennen. Ik kijk nu verder naar een werk of andere muzische activiteit dan gewoon te beoordelen dat ik het nu mooi of lelijk vind. Er zit meer in een werk dan gewoon maar nadoen. Nu ben ik ook voorstander geworden van het ‘eigen’ werk van het kind. De persoonlijkheid van het kind, de achterliggende ideeën dat in een werk verbonden zitten. Ook in het klasgebeuren probeer ik hier zo veel mogelijk aandacht aan te besteden. En uit elke muzische activiteit die ik met de kinderen doe, begin ik te groeien in het aanvaarden van de smaak en stijl van ieder kind.

Aan deze doelen moet ik nog werken:

1.  Op een actieve manier participeren aan het culturele leven

In mijn vrije tijd ben ik veel bezig met dans. Voornamelijk hiphop en zumba steken de kop op. Toch ben ik ook geïnteresseerd in andere dansvormen zoals salsa, ... Ook beeld doe ik heel graag. Ik kijk vaak op pinterest om ideeën op te doen over wat ik kan maken. Ik experimenteer met verschillende materialen. Vooral met stof, papier en dozen ben ik graag bezig. Toch blijft het vooral bij deze twee muzische domeinen hangen. Op muzikaal vlak ben ik niet sterk. Niemand van mijn familie is ook ooit bezig geweest met het bespelen van een muziekinstrument of met notenleer. Buiten het meezingen met de radio komt er niet veel van in huis. Na de workshop muziek ben ik meer beginnen nadenken om me toch eens aan mijn gitaar te zetten. Het zou erg leuk zijn indien ik dit in de klaspraktijk kon brengen. De initiatie vond ik heel leuk. Alleen besef ik dat er nog heel wat oefenwerk aan is. 

Ook bij de cultuurkalender ben ik muzische activiteiten gaan opzoeken waar ik niet zoveel aan werk. Zo ben ik enkele museums gaan opzoeken, naar concerten en ook naar een toneelvoorstelling gegaan.

2.  De leefwereld van kinderen op een muzische wijze benaderen

Tijdens de stage krijg ik meestal een lesonderwerp over muzo en wil ik deze les zo aantrekkelijk mogelijk aan de kinderen geven. Toch betrap ik me erop dat ik iets te weinig rekening hou met de leefwereld en interesses van de leerlingen. Ik zou tijdens de observatie of via een enquête een beter beeld moeten krijgen over de leefwereld van de kinderen. Welke instrumenten worden er bespeeld, welke leerlingen zijn er actief bij een toneelgemeenschap, ... Op deze manier zou ik de muzische lessen beter kunnen afstemmen op de leefwereld van de kinderen. 

3.  Het vermogen ontwikkelen om kritisch te reflecteren over het eigen muzisch handelen en dat van anderen, en dat evalueren in een genuanceerde taal.

Kritisch reflecteren over mijn eigen muzisch handelen en dat van anderen blijkt toch nog niet zo eenvoudig. Toen ik in de lagere school en in het middelbaar les kreeg was het vooral knutselen dat we moesten doen. Het was niet eenvoudig ineens van dit idee af te stappen. Vooral tijdens het eerste jaar heb ik me erg moeten aanpassen. Zo zal ik het werk van het 'afvalmonster' nooit vergeten. Dit was één van de eerste muzische opdrachten die we kregen. Ik vond het erg moeilijk om mijn resultaat op een muzische manier te bekijken en mijn handelen daarop af te stemmen.

Momenteel lukt het me wel al heel wat beter om te reflecteren op dergelijk handelen. Toch kan ik hier nog meer in groeien. Bij de stage in het eerste leerjaar heb ik er ook meer op gelet gerichte vragen te stellen en de kinderen aan te moedigen bij het muzisch handelen. Zo heb ik in het tweede jaar ook de kinderen gericht laten kijken naar het werkje van de anderen leerlingen. Ook dienden ze hun eigen creaties te verwoorden aan de parallelklas a.d.h.v. een museum.

Ook de evaluatiekoffer zal in de toekomst een handig instrument zijn bij het reflecteren.

Het huis van Ensor

Achtergrondinformatie:

In het Ensorhuis vindt u niet alleen de werken van de bekende Oostendse kunstenaar James Ensor ( 1860-1949), maar ook zijn leefwereld wordt in het huis gereconstrueerd. Een collectie van poppen, marionetten, maskers en vazen worden hier tentoongesteld. In het salon-atelier staat u op dezelfde vloer als de kunstenaar toen hij vele meesterwerken creëerde zo’n 100 jaar geleden.

Daarbij kwam Ensor uit een familie van schelpen- en souvenirhandelaars. Verschillende souvenirwinkels in Oostende behoorden tot de keten. Ook in het pand werden ooit schelpen en souvenirs verkocht. In 1917 erfde de kunstenaar het huis van zijn oom. In het huis vindt u nog een collectie van schelpen en souvenirs uit het aanbod van de winkels.

Reden:

Tijdens de herfstvakantie ging ik samen met mijn vriend 2 dagen naar het appartement van mijn oma in Oostende. Naast de Mercator, brachten we ook een bezoekje aan het Ensorhuis. Ik had al eerder op school over Ensors’ werk gehoord , maar ik had het nog nooit in werkelijkheid gezien. Daar  we nu toch in Oostende waren, kon een bezoekje zeker geen kwaad.

Het bezoek:

Bij het binnenkomen van het pand, werden we opgewacht door twee oudere mensen.  We bevonden ons onmiddellijk in een soort van souvenirwinkeltje waar ook enkele werken van James Ensor tentoon werden gesteld. Maar we waren de enige bezoekers in het huis.

Het was een zeer oud pand, dat kon je vooral merken aan de typische trap en spiegels van die tijd. Op de eerste verdieping kwamen we in een cinemazaaltje terecht. Daar werd  wat meer informatie over de kunstenaar gegeven met betrekking tot de stad Oostende.

Bij de kamer daarnaast had ik een leeg gevoel. Enkel wat kaders met werken van Ensor hangen omhoog. De werken op zich waren mooi en gedetailleerd. Maar de werken kwamen door de kale, koele ruimte niet tot zijn recht.

De tweede verdieping was al wat warmer aangekleed. Daar bevonden we ons in het salon van de kunstenaar. Deze was typisch voor de toenmalige tijd aangekleed. De werken die daar tentoongesteld werden, kwamen in tegenstelling tot de eerste verdieping, wel tot zijn recht. Mooie maskers, prachtig geschilderde werken.

Conclusie:

Het was geen geslaagd bezoek. We voelden ons alleen en achtervolgd door de man van het oudere koppel. De werken, die op zich wel magnifiek waren, kwamen niet tot hun recht door de kale aankleding van het huis. Het huis straalde geen sfeer uit, in tegendeel. Wat me wel het meeste boeide waren de maskers en de schilderijen hiervan. Dit aspect zou leuk zijn om er met de kinderen in de klas iets rond te doen. De werken van Ensor onder de loep leggen en een eigen masker creëren geïnspireerd door de kunstenaar.

Het bezoek op zich was ook totaal niet kindgericht en niet binnen de leefwereld van de kinderen. Dit bezoek zou ik zeker niet met de lagere school maken.

De Mercator

Achtergrondinformatie:

De Mercator is een bekend zeilschip dat tentoon gesteld wordt in Oostende. De Mercator was  vooral een opleidingsschip dat gebouwd werd voor rekening van de Belgische Staat op de scheepswerf Ramage en Ferguson.  Het schip heeft ook in 1936 het stoffelijk overschot van Pater Damiaan naar België overgebracht

Reden:

Tijdens de herfstvakantie ging ik samen met mijn vriend 2 dagen naar het appartement van mijn oma in Oostende. Wanneer je de badstad binnenkomt, maak je al onmiddellijk kennis met de Mercator. Nog nooit eerder had ik het schip bezocht, maar aangezien er tijdens deze periode een extra muzisch tintje aan de boot werd aangebracht, was dit het ideale moment om even een kijkje te gaan nemen.

Het bezoek:

‘De vloek van de Mercator’ was het thema van de tentoonstelling. Bij het betalen van de inkom, waren er al heel wat gezinnen met hun kinderen die hetzelfde idee als ons hadden. 


De kinderen kregen een extra blad en plannetje met opdrachten. Tijdens de tocht op de boot, stonden er allemaal nummertjes en bordjes met vragen die de kinderen konden oplossen

Het schip is echt de moeite waard om te bezichtigen! Wanneer je de eerste stappen op de boot zet, kom je op het mooi afgewerkte, houten dek terecht, volledig versierd in het thema ‘Halloween’.  Ook is er gebruik gemaakt van griezelige geluiden, muziek, rook en lichteffecten. Op deze manier spelen de makers in op de verschillende zintuigen van de bezoekers.

Wanneer je in de leefruimte komt, maak je kennis met de eetkamer, wasruimte en kleine kamertjes van de bemanning in die tijd. In al deze ruimtes was het thema "Halloween" verwerkt.

Conclusie:

Ik vond het een uniek bezoek. Zowel het schip zelf, als het halloween-thema hebben me verrast. Fantastisch hoe een school dit zeilschip heeft versierd. Ondertussen heb ik al heel wat ideetjes opgedaan die ik kan gebruiken om een klas in een bepaald thema aan te kleden . Ook enkele versieringen (zoals enge foto’s van de kinderen op gekleurde vazen en flessen) kunnen door de leerlingen zelf gemaakt worden.

Deze tentoonstelling kan perfect voor de lagere school. Het is een kindgerichte en leerrijke uitstap met de nodige muzische elementen.